Genieten en grenzen verleggen
De amputatie van mijn linkerbeen is net een jaar geleden. Je sport graag en de kliniek waar je bent bevordert dat zeer. Je ziet een affiche van gehandicapte sporters. Ook iemand in de sneeuw….wanneer dat nog eens zou kunnen. Wian tipte mijn partner Els over het bestaan van de VGW en de mogelijkheden. Direct gegoogeld. Open dag eind augustus. Daar naartoe. Aanmelden, formulieren invullen en gaan. Na de eerste afdaling in de zitski wist ik het al. Dit ga ik doen. Daar is geen speld tussen te krijgen. Mijn leeftijd een belemmering? Neen, maakt niets uit.
Lid worden, samen met Els opgeven voor de week Maria Alm, lessen in november en december. Het gevoel op die groene mat is al geweldig. Gesprekjes met skileraar Eric Hoet. Hoe zou dat zijn in Maria Alm?
Toen was het ‘bijna’ ineens begin januari….Hebben we alle skispullen nog? Moeten we nog wat aanschaffen? Ja, een helm. Goed humeur niet, dat hebben we al. Toch blijft het spannend.
Leusden, koffers bij de bus, plekje zoeken en op weg. Heerlijk druk ik de bus, een opgewonden stemming. Na de chauffeurswissel even voorbij Keulen wordt het rustig…. Jos bestuurt de bus voortreffelijk, bij de tussenstops geholpen door de bus oudste en zijn collega’s. Dan sneeuw…..je hart gaat sneller kloppen. Maria Alm. Hotel Alpenhof, Karin. Uitladen, kamer zoeken en even uitpuffen… Verder kennismaking, groepsindeling en andere weetjes. Op tijd naar bed.
Dan begint het, met Ferry en (later) Erik op pad. Begeleider Hans als steun, stut en toeverlaat. Een hele week in de zitski op de sneeuw, in de lift, de gondel, afdalingen, iedereen een persoonlijk begeleider, en leren, iedere dag weer meer…..grenzen verleggen, van langzaam naar snel en van snel naar langzaam, rustig en beheerst. Vast, los, aan de leidsels. Een slalommetje meepakken. Wauw, kicken, genieten en trots op wat je bereikt in je zitski. De ski show zelf en het er aan meedoen…geweldig! Gesprekjes op de piste en er na, indringende verhalen…toppertjes. Verzorgen. Avondvullende programma’s. Rob. In alles is voorzien. Lol, pret en doorgaan waar anderen soms stoppen.
Maatjes kweek je, vriendschappen (voor het leven) ontluiken en worden gesloten, van hart naar hart, warmte naar warmte
Maatjes kweek je, vriendschappen (voor het leven) ontluiken en worden gesloten, van hart naar hart, warmte naar warmte
Na een week weer hu
isje toe. De week vloog om. In de bus is het rustig. Iedereen geniet na van een fantastische week…we hebben weer wat van onszelf ontdekt.
Nu, een paar dagen later, afkicken…terugkijken….facebook loopt vol, de app ook. De twee de nacht thuis maakte ik nog vele afdalingen. Je droomt al van volgend jaar…dan ga ik hopelijk, nee zeker, weer mee, samen met Els en andere maatjes.
Hein van der Zande (70 jaar uit Leiderdorp), voorheen organisatieadviseur bij de overheid en nu gepensioneerd. Is getrouwd met Els en heeft twee (adoptie)kinderen. Hobby’s: schrijven korte verhalen, schaken, literatuur, caravannen, sporten, duinen, bos, musea bezoeken…….
